W przypadku nieprzedłożenia podpisanego oświadczenia „Poświadczenia życia i zamieszkania” stanowiącego, że wypłatę świadczeń wstrzymuje się,
jeżeli osoba pobierająca świadczenia, mimo pouczenia lub żądania organu rentowego, nie przedłoży dowodów stwierdzających dalsze istnienie prawa do świadczeń wstrzymuje się od miesiąca, w którym organ rentowy wydał decyzję o wstrzymaniu wypłaty albo od następnego miesiąca, jeżeli wcześniejsze wstrzymanie wypłaty nie było możliwe.
W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu.
Poświadczenie życia i zamieszkania dokonuje się na druku ZUS Rp-3a.
Konkludując można powiedzieć, że świadczenie wypłaca się od miesiąca, w którym prawo powstało, aż do miesiąca ustania tego prawa. Na żądanie organu rentowego emeryt lub rencista jest obowiązany potwierdzać własnoręcznym podpisem dalsze trwanie prawa do pobierania świadczenia (tzw. poświadczenie życia).
W szczególnych okolicznościach potwierdzenia tego mogą dokonać osoby sprawujące faktyczną opiekę nad emerytem lub rencistą.
Własnoręczność podpisów musi być potwierdzona przez właściwe organy administracji rządowej lub samorządowej. Niedopełnienie tego obowiązku może spowodować wstrzymanie wypłaty świadczenia (art. 134 w związku z art. 101 ustawy o FUS).
Podstawa prawna:
art. 101 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.).
Przemysław Gogojewicz
Specjalista w zakresie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych
www.gogojewicz.com